Istnienie sił spójności między cząsteczkami cieczy powoduje, że przesuwanie się jednych warstw cieczy względem drugich w ruchu jednostajnym natrafia na pewien opór zwany tarciem wewnętrznym lub lepkością ( Rys. 1 ). Mało ruchliwe płyny o dużej lepkości jak oliwa, gliceryna, to ciecze o dużym tarciu wewnętrznym.

W przypadku przepływu warstwowego, laminarnego siła styczna \( F \) potrzebna do wywołania różnicy szybkości dwóch warstw jest proporcjonalna do różnicy tej prędkości \( dv \) i do wielkości powierzchni, a odwrotnie proporcjonalna do odległości

po wprowadzeniu współczynnika proporcjonalności \( \eta \) :

\( \eta \) - nazywa się współczynnikiem lepkości dynamicznej lub krótko lepkością dynamiczną.

Jednostką lepkości jest paskalosekunda. Tradycyjną jednostką w układzie CGS jest puaz \( (P) \).

Na wielkość lepkości silny wpływ ma temperatura. Zależność lepkości od temperatury jest wykładnicza:

\( \Delta{E} \) - bariera energetyczna, którą muszą pokonać cząsteczki podczas ruchu,
\( R \) – stała gazowa,
\( A \)– stała charakterystyczna dla danej cieczy.

Moduł został opracowany na podstawie [1] oraz [2].